Po długim okresie ciszy – projekt zmian przepisów przyspieszył!

Odnośnie planowanej likwidacji art. 43 ustawy zasiłkowej dla osób objętych dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym – mamy połowiczny sukces.

Zrezygnowano z planowanej zmiany.

Przypomnę – planowano zlikwidować odwołanie do art. 43 ustawy zasiłkowej w stosunku do osób ubezpieczonych dobrowolnie – co powodowałoby, że w przypadku każdego nowego zwolnienia lekarskiego – podstawa wymiaru zasiłku przeliczana byłaby na nowo. Co w konsekwencji prowadziłoby do tego, że każdy kolejny zasiłek byłby niższy od poprzedniego. Zrezygnowano z tych zmian.

Jednak sukces jest połowiczny – w zamian planuje się zmienić treść art. 43 ustawy zasiłkowej. W aktualnym brzmieniu przepisów – podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeśli pomiędzy zasiłkami nie było przerwy dłuższej niż 3 miesiące kalendarzowe.

Planuje się skrócić ten okres do 1 miesiąca kalendarzowego – tym razem dla wszystkich grup ubezpieczonych (również dla pracowników)

Co to oznacza?

Jeżeli pomiędzy kolejnymi zwolnieniami lekarskimi minie pełny miesiąc kalendarzowy – podstawa wymiaru zasiłku będzie ustalana na nowo – z uwzględnieniem obniżonej podstawy za miesiąc, w którym wystąpiło poprzednie zwolnienie. Czyli – tak jak w pierwotnych planach – kolejne zasiłki będą coraz niższe. Z tą różnicą, że tym razem dotknie to również pracowników.

Dlatego znowu potrzebujemy Waszej pomocy!

Napiszcie nam dlaczego – według Was – te przepisy nie są sprawiedliwe. Podajcie przykłady, w których wyraźnie będzie widać, że projektowane zmiany odbiją się niekorzystnie na sytuacji ubezpieczonych .

Ja zacznę :)

1. Kobieta prowadząca działalność gospodarczą, której dziecko często choruje (albo, której dziecko uczęszcza do szkoły/żłobka/przedszkola, które zostaje zamknięte z powodu COVID-19). Każdy kolejny zasiłek opiekuńczy będzie niższy. W przypadku przedsiębiorców nie ma pojęcia minimalnej podstawy wymiaru zasiłku. Miesiące, w których dana osoba pobrała zasiłek i pomniejszyła podstawę wymiaru składek o dni zasiłku – będą pomniejszać podstawę kolejnego zasiłku (wchodzą do podstawy zasiłku w kwocie faktycznie opłaconej). Gdyby te przepisy już obowiązywały – dodatkowy zasiłek opiekuńczy związany z zamknięciem placówek –byłby bardzo niekorzystny finansowo również dla pracowników i nie odzwierciedlałby rzeczywistej wysokości utraconego wynagrodzenia.
2. Kobieta w ciąży, która na początku ciąży przebywała na krótkotrwałym zwolnieniu lekarskim. Jej zasiłek macierzyński będzie niższy, niż gdyby przez całą ciążę przebywała na zwolnieniu lekarskim. Dojdzie do kuriozalnej sytuacji, w której przepisy będą „zniechęcać” do wykonywania pracy w trakcie ciąży.
3. Osoba chorująca na chorobę przewlekłą, wiążącą się z koniecznością krótkotrwałych, okresowych zwolnień lekarskich (związanych np. z okresową koniecznością poddania się badaniom lub zabiegom medycznym). Każde kolejne zwolnienie lekarskie będzie skutkowało niższym zasiłkiem. Jak wyżej – system będzie zachęcał do przebywania na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, zamiast do aktywizacji zawodowej w okresach, gdy stan zdrowia na to pozwala.

Planowane wejście w życie tych przepisów to 01.01.2022 roku. Projekt trafił już do Sejmu – więc mamy coraz mniej czasu na reakcję.

Czekam na Wasze przykłady. Zbierzemy je i przekażemy wszystkim organizacjom, instytucjom oraz organom administracji publicznej, które mogą mieć wpływ na ostateczny kształt ustawy.

Z tego miejsca dziękujemy wszystkim, którzy – oficjalnie lub zakulisowo ;) pomogli nam podczas naszej interwencji dotyczącej pierwotnego brzmienia przepisów.